Landelijke India Werkgroep

(Al Jazeera, 21-2-2014)

The Lost Boys

Onderzoek naar het lot van duizenden kinderen die in de gevaarlijke mijnen van India’s deelstaat Meghalaya werken


Karma, 16 jaar, werkte als een mijnwerker voor meer dan een jaar in India’s noordoostelijke deelstaat Meghalaya, diep door ‘rat hole’-tunnels kruipend om zeven uur per dag naar steenkool te graven. ‘Rat hole’-mijnbouw is mijnbouw via nauwe smalle en lage tunnels die lijken op een rattenhol.


KLIK OP BOVENSTAANDE AFBEELDING OM DE INDRUKWEKKENDE AL JAZEERA DOCUMENTAIRE TE BEKIJKEN (25min)
"Het is daarbinnen zeer onstabiel. De geur is verschrikkelijk," zegt hij zittend op een stapel kolen. "Het is er zo vies, en het is er moeilijk om je te bewegen. Je ademt er kolen en stof in. Mensen worden er ziek van. Er is geen drinkwater en het is er modderig. Het is helemaal niet leuk."

Kinderrechtenactivisten meldden dat er duizenden kinderen zoals Karma werken in Meghalaya's kolenmijnen, omdat alleen zij met hun geringe omvang in de claustrofobische tunnels passen. Velen van hen, zoals Karma, komen uit naburige Indiase deelstaten of de buurlanden Nepal en Bangladesh.

Hasina Kharbhih bestrijdt al vele jaren de uitbuiting van deze kinderen via haar NGO Impulse. Ze zegt dat agenten die voor de mijneigenaren werken kinderen verhandelen naar de kolenrijke Jaintia Hills van Meghalaya.

Ze beloven hun arme ouders hoge salarissen in ruil voor het werk van hun kinderen, maar vermelden daarbij niet de gevaarlijke omstandigheden waarin zij zullen leven en werken. De mijnen overstromen vaak zonder waarschuwing of storten in, waarbij de werknemers ingesloten of gedood worden. Er wordt zelden een vergoeding aan de slachtoffers betaald.

"Als wij dood gaan, dan gaan we dood," zei Ram Kumar Rai, 40 jaar, een Nepalese mijnwerker in de Jaintia Hills. Ze begraven ons gewoon hier. Als we leven, lijden we en verdienen we niets. We rotten hier weg en sterven. Als mensen hier geld, vrienden of familie hebben, zal hun lichaam terug naar Nepal gestuurd worden. Zij die hier niemand hebben, hun lichamen worden hier gewoon ergens achtergelaten."

Rai werd onlangs ingesloten in een tunnel nadat een zwaar rotsblok op hem viel. Hij had ernstige pijn aan zijn rug en borst, maar ontving geen tegemoetkoming of geld voor medische behandeling van de mijneigenaar.
"Wanneer iemand sterft wordt zijn lichaam verborgen, zodat niemand het te weten komt. Op die manier hoeft de eigenaar geen vergoeding te betalen aan de familie. Hij betaalt geen cent," aldus Rai.


Kindarbeider in Jaintia Hills poseert
Er zijn een aantal nationale wetten in India waarin arbeids- en veiligheidsnormen voor mijnen vastgelegd zijn en die verbieden dat kinderen onder de 18 jaar daar werken. Maar de mijnindustrie in Meghalaya negeert deze voorschriften openlijk omdat de deelstaatregering verzuimd deze wetten uit te voeren en overtreders te straffen.

Karma werkt hier sinds zijn 14e. Zijn familie van zeven personen verhuisde een paar jaar geleden vanuit Assam naar Jaintia Hills, wanhopig op zoek naar werk. Zijn vader was net overleden aan tuberculose na een leven lang in Meghalaya’s mijnen doorgebracht te hebben.

"Ik zou graag de kans hebben om te studeren, maar dan zou mijn broer de enige werkende zijn, en dat kunnen we ons niet veroorloven. En als ik probeer om ander werk te doen zou het salaris minder zijn. Dus: eten we, of ga ik naar school?", zei Karma.

Karma werkt de meeste dagen, met een pikhouweel om kolen uit de tunnelmuren te hakken. "Toen ik voor het eerst zo’n ‘rat-hole’ in ging was ik zo bang," zei hij. "Ik dacht dat het dak zou op mij vallen. Mijn knieën waren helemaal bekrast, maar na twee weken raakte ik er aan gewend. Er zijn jongens van 9 of 10 jaar die dit werk doen. Als ze nog jonger zijn kunnen ze het niet doen."

Ondanks diverse reportages in de media en van kinderrechtenactivisten zei Meghalaya’s minister voor arbeid, Ampareen Lyngdoh, dat ze nog geen hard bewijs van jonge arbeiders had gezien. "De mijneigenaren vertellen me dat een kind gewoon geen kolen uit de mijn kan halen," zegt ze in haar kantoor in Shillong, de hoofdstad van de deelstaat. "Je moet de leeftijd van deze zogenaamde kinderen controleren. Mensen van onze gemeenschap zijn erg klein gebouwd. Als je naar mijn gezicht kijkt weet je niet hoe oud ik ben. Daar durf ik om te wedden. Dus ik zou er kunnen uitzien als een zestienjarige, maar mijn leeftijd is iets anders."

"Elke keer als we deze zogenaamde kinderen redden, slagen ze er bij een medische keuring in om een certificaat te krijgen waaruit blijkt dat ze ouder zijn dan een bepaalde leeftijd."
Ondanks haar bedenkingen zei Lyngdoh dat de regering bezig is met het opstellen van het allereerste mijnbouwbeleid van de deelstaat, zodat alle mijneigenaren kunnen worden geregistreerd en normen kunnen worden opgesteld voor wat ze wel en niet kunnen doen. Kinderarbeid is verboden volgens die richtlijnen, maar ‘rat hole’-mijnbouw niet, en dat is juist de reden waarom er kinderen werkzaam zijn.


Kindarbeider kruipt door 'rat hole' in Jaintia Hills
Kinderrechtenactivist Hasina Kharbhih is sceptisch over de oprechtheid van de deelstaatregering bij de aanpak van kinderarbeid. "De politieke wil is er nooit geweest omdat de helft van de mijnen in handen zijn van een aantal politieke leiders. Dus het is zeker van groot belang voor de politieke leiders om daadwerkelijk ervoor te zorgen dat het hele klachtenproces vertraagd wordt," zegt ze. "Deze mensen hebben geen rechten. Een democratisch land als India zal zich niet ontwikkelen en welvarend worden door rechtenschendingen. Het is onmenselijk."


Reporter's Blog, door Karishma Vyas

Wanneer je maar lang genoeg in India woont worden ze onzichtbaar. Twaalfjarige obers in een wegrestaurantje, een 15-jarige meisje dat in het huis van je buurman werkt, de 10-jarige jongen die schoenen poetst voor je kantoor. Kinderarbeid is zo wijdverspreid in India dat het bij de achtergrond hoort - een beetje onaangenaam zoals het ongeregelde verkeer of de hitte.

UNICEF schat dat er 29 miljoen kinderen in de leeftijd tussen 5 en 14 jaar werken in India. Dat is de bevolking van Maleisië. Toch is dit al lang niet meer wat degenen die in het land woont shockeert. Natuurlijk denk je zo nu en dan dat je er misschien iets van moet zeggen. Maar wat voor zin heeft het? De families van deze kinderen hebben het geld nodig, en als ze niet werken zouden ze verhongeren.

Maar in september 2013 was het over met mijn onverschilligheid. Het was mijn eerste bezoek aan de kolenmijnen van Jaintia Hills in de deelstaat Meghalaya, een regio berucht om kinderarbeid in de slechtst denkbare omstandigheden.
Ik zag jonge jongens bijna 250 meter kruipen in kleine, donkere tunnels met niets meer dan een kleine zaklamp en rubberlaarzen ter bescherming. Zij bleven daar tot zeven uur per dag, met de hand gravend naar steenkool die de mijneigenaren belastingvrij miljoenen dollars laat verdienen.

"
Als ik omhoog zou kijken zou ik een vliegtuig zien vliegen. Ik zou me voelen alsof ik dat vliegtuig vloog. Vroeger zei ik altijd tegen mijn vader dat ik piloot zou worden.

"
Karma, kindmijnwerker
in Meghalaya, India
Elke dag vroegen deze kinderen zich af of ze er weer levend uit zouden komen. Ze vertelden me dat het net Russisch roulette is. Als het geluk aan hun kan staat overleven ze, alleen om weer een dag te kunnen werken. De tunnels storten vaak in of raken overstroomd, en dan is er geen kans op redding.

Het was de eerste keer in vele jaren dat ik verontwaardiging voelde over de sociale onrechtvaardigheden in India. Wat had deze kinderen misdaan om dit te verdienen? Ze waren gewoon geboren uit arme ouders in een ontwikkelingsland, en daardoor brengen ze hun jeugd door giftige zwavelzuurlucht inademend op de bodem van een kolenmijn in plaats van hun ouders lastig te vallen voor de nieuwste X-Box.

Ik ontmoette de 16-jarige Karma in Jaintia Hills in december vorig jaar. Hij had een jongensachtige grijns en droeg een schattig Angry Birds petje. Hij verliet school een jaar eerder en werkte samen met zijn oudere broer in een 'rat hole'-mijn, waarmee hij $ 160 per week verdient om zijn grote familie te onderhouden.

Er waren zoveel dingen aan Karma die speciaal waren - zijn verlangen om je aan het lachen te maken, zijn loyaliteit met zijn familie, zijn speelsheid te midden van deze volslagen uiterste ellende. Hij gaf niet de indruk verbolgen te zijn over de ontberingen die hij op zo'n jonge leeftijd mee moest maken.

Karma was verbijsterd dat een 'stelletje rijke stadsmensen' zo geïnteresseerd in hem was. Maar hij wilde ons wel helpen, met een kleine GoPro camera op zijn hoofd filmen in de diepste delen van de ‘rat hole’-mijn waar hij werkte – ruimten die zo klein zijn dat wij er gewoon niet in pasten. De resulterende beelden van de gevaarlijke werkzaamheden van kinderen zoals Karma zijn hartverscheurend om te zien.

Toen ik Dipa Dixit, advocaat en voormalig lid van de Nationale Commissie voor de Bescherming van de Rechten van het Kind, interviewde, zei ze dat deze jonge mijnwerkers niemands kinderen waren. Hun ouders konden hen niet beschermen, en de overheid liet hen aan hun lot over.

Het was duidelijk dat zijn familie van Karma hield, maar dat was dan ook alles wat ze hadden om hem te geven. Zonder onderwijs of voorbeeldgever was hij veroordeeld tot dezelfde cyclus van armoede waarin zijn vader en grootvader terechtkwamen. Maar Karma had zijn eigen dromen, zoals ieder kind.
"Als ik omhoog zou kijken zou ik een vliegtuig zien vliegen," zei hij met een grote glimlach. "Ik zou me voelen alsof ik dat vliegtuig vloog. Vroeger zei ik altijd tegen mijn vader dat ik piloot zou worden."



Meer informatie:

21-2-2014:
The Lost Boys - We explore the plight of thousands of children working in the dangerous coal mines of India’s Meghalaya state (AlJazeera.com) - MET VIDEO (25m00s) !!!
= Engelstalige versie van bovenstaand artikel =
11-1-2014:
In Pictures: India's deadly coal pits (AlJazeera.com) - FOTO'S
In Meghalaya province, miners descend deep underground often without proper safety equipment.
31-12-2013:
Down a 'rat hole' (Deutsche Welle) - FOTO'S
"Risk is better than hunger" for the miners of Meghalaya - a state in northern India where there is a large problem with illegal mining. Risk is high for the workers and accidents are frequent and often not reported.
7-10-2013:
The child miners of Meghalaya (AlJazeera.com) - MET VIDEO
Thousands of children risk their lives to work in "rat hole" mines in northeastern Indian state, earning $60 a week.
17-6-2013:
Children Dig For Coal In India's 'Rat Holes' (ABC News) - MET VIDEO
Deep in the mountains of Northeast India, the workday begins with a treacherous, five-story climb down slippery bamboo ladders, with no safety gear and no emergency exits. The young coal miner leading the way is named Pemba Tamang, a 17-year-old boy who has been working here since he was just 12 years old. Along with hundreds of other children who are desperate enough, and small enough, he works this dangerous underground system of tunnels nicknamed "rat holes."
25-2-2013:
Children Toil in India’s Mines, Despite Legal Ban (The New York Times)
After descending 70 feet on a wobbly bamboo staircase into a dank pit, the teenage miners ducked into a black hole about two feet high and crawled 100 yards through mud before starting their day digging coal.
“We have very good laws in this country,” said Vandhana Kandhari, a child protection specialist at Unicef. “It’s our implementation that’s the problem.” Poverty, corruption, decrepit schools and absentee teachers are among the causes, and there is no better illustration of the problem than the Dickensian “rathole” mines here in the state of Meghalaya.
21-2-2013:
The children who work in India's rat-hole coal mines (AFP) - VIDEO (2m32s)
Deep in the hills of northeast India, thousands of children are employed to burrow into narrow "rat-holes" inside the earth and cut coal, victims of a lucrative and unregulated mining industry.
20-2-2013:
The children who work in India's rat-hole coal mines (AFP)
Thirteen-year-old Sanjay Chhetri has a recurring fear: that one day, the dark, dank mine where he works will cave in and bury him alive. Like thousands of children in India's remote northeast, Chhetri begins work in the middle of the night, ready to dig pits, squat through narrow tunnels and cut coal shards.
26-1-2013:
Rat-hole coal mining in Jaintia Hills, Meghalaya - VIDEO (3m36s)
The rat-hole mines of Meghalaya is a barbaric practice which has taken the lives of both the young and the old and in the process polluted rivers, streams and water source of countless villages and towns through acid mine drainage. All the mines are operated illegally without any authorization and environmental clearance.
14-11-2012:
The Inside Story: Rathole Coal mining in the Jaintia Hills (Tashi Tobgyal/The Indian Express) - FOTO'S
A visual chronicle of rathole coal mining in the Jaintia Hills, Megalaya.
jun 2012:
The Bitter Cry of the Children (CRY)
3-7-2010:
Half-life of the Coal Child (Tehelka) - MET FOTO'S
Not many know that the dangerous and suffocating rat mines of Meghalaya are worked by 70,000 child miners. Following them into hellish pits, Kunal Majumder exposes the dark veins of an exploitative industry.
??:
India's Child Coal Miners (ABC News) - FOTO'S




Landelijke India Werkgroep - 27 februari 2014