De eeuwige verliezers van het voetbal: zijn de kinderen die in donkere kamertjes leren ballen in elkaar stikken. Op 12 juni heeft de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) de eerste Werelddag tegen kinderarbeid uitgeroepen. Daarop inhakend nam het Europees Parlement op 13 juni in Straatsburg een resolutie aan over kinderarbeid bij de productie van sportartikelen. Wereldwijd werken dagelijks zo'n 250 miljoen kinderen om voor zichzelf en voor hun gezin de kost te verdienen. Al heel jong doen ze vaak zwaar lichamelijk werk. Voor hen geen ongerepte jeugd. Als goedkope arbeidskrachten worden ze niet alleen ingezet op plantages en in mijnen, maar ook bij het vervaardigen van sportartikelen. Zelfs nu Nederland niet van de partij is, heerst ook bij ons een euforische stemming rondom het Wereldkampioenschap Voetbal in Japan en Zuid-Korea. Zeer begrijpelijk. Het blijft fascinerend om te zien hoe spelers virtuoos met de bal overweg kunnen en het WK is ook een ontmoetingsplaats van verschillende landen en van mensen uit die landen. Nu alle ogen op de voetballers, met name de winnaars, zijn gericht, is het ook goed eens stil te staan bij de eeuwige verliezers van het voetbal kinderen van een jaar of zes, acht of tien, die in donkere achterkamertjes leren ballen in elkaar stikken. Dat was voor mij een reden om met enkele collega-europarlementariërs een resolutie op te stellen waarin het Europees Parlement kinderarbeid aan de kaak stelt, de FIFA en de industrie oproept zich aan de gemaakte afspraken te houden en de industrie, voetbalorganisaties en regeringen vraagt om te zoeken naar alternatieven voor inkomen en onderwijs voor deze kinderen. Vorige maand zijn op de persconferentie van de Global March Against Childlabour in New Delhi drie nieuwe rapporten gepresenteerd die laten zien dat kinderarbeid bij het vervaardigen van sportgoederen nog steeds aan de orde van de dag is. Uit het rapport van de Landelijke India Werkgroep uit Nederland blijkt dat het aantal kinderen dat fulltime in de Indiase voetbalindustrie werkt, de afgelopen vier jaar nauwelijks is afgenomen. Dit ondanks een door de FIFA betaald inspectiesysteem. Twee andere rapporten van gelijke strekking hekelen de situatie in Pakistan en China. De FIFA heeft haar goede wil getoond door met de internationale vakbeweging een akkoord te sluiten over een gedragscode om kinderarbeid en slechte werkomstandigheden uit te bannen. Maar deze code is nooit in werking getreden. Vandaar ook dat het Europees Parlement er bij de IAO op aandringt een onafhankelijk inspectiesysteem op te zetten om de naleving van de IAO-arbeidsnormen in de sportartikelenindustrie in de gehele wereld te controleren. De problematiek is zeer complex. Het volstaat niet om enkel te roepen dat kinderarbeid afgeschaft moet worden. Om geloofwaardig tegen deze vorm van kindermisbruik in actie te komen moet er ook gezocht worden naar goede alternatieven. Vandaar ook dat wij de Europese Commissie en de lidstaten oproepen om ervoor te zorgen dat kinderen die uit het arbeidsproces worden gehaald, de gelegenheid krijgen een opleiding te volgen en toegang krijgen tot gezondheidszorg en voedsel. Om het probleem bij de wortels aan te pakken moet niet alleen gekeken worden naar de industrie, maar ook naar het maatschappelijk middenveld, internationale organisaties en betrokken regeringen. Samenwerking is noodzakelijk. De resolutie is geen aanval op één specifieke vorm van kindermisbruik, gericht tegen één specifieke bedrijfstak en één product. Het Europees Parlement veroordeelt alle vormen van kinderuitbuiting en roept op tot een algehele afschaffing van kinderarbeid. Maar het wereldkampioenschap is wel een actuele illustratie van de schrijnende tegenstelling in de wereld. Enerzijds de gezonde blozende kinderen in de rijke landen die het WK op straat naspelen en anderzijds kinderen op het Indiase subcontinent die de hele dag in ateliers leren voetballen in elkaar naaien. Het WK 2002 is een aanknopingspunt om iedereen, fabrikanten, overheden, internationale organisaties, het publiek te wijzen op ieders verantwoordelijkheid. Het zou mooi zijn als we er in zouden slagen van het WK in 2006 een feest zonder schaduwkanten te maken. Laat de World Cup 2006 vooral ook het eerste kinderarbeidvrije WK worden. Maria Martens is lid van het Europees Parlement voor het CDA. |
terug/back |
LIW IN 'T NIEUWS |
WK VOETBAL 2002 |
KINDERARBEID & ONDERWIJS |
HOME Landelijke India Werkgroep |