terug
Uit: India Nu 160 (mrt-apr 2006)





Vandaag de dag wordt er in India, onder het toeziend oog van belangenorganisaties en buitenlandse regeringen, terughoudend met de doodstraf omgegaan. De doodstraf wordt tegenwoordig nog slechts in uitzonderlijke gevallen toegepast in de vorm van ophanging. In vroegere tijden was dat wel anders. Met een lugubere combinatie van creativiteit en wreedheid werden allerhande executiemethoden verzonnen die vervolgens met veel enthousiasme werden toegepast.

Olifant als koninklijke beul


Zo werden in India - reeds jaren voordat de Romeinen op het idee gekomen waren om veroordeelden te laten verscheuren door exotische dieren - gedomesticeerde olifanten gebruikt voor het executeren van gevangenen. Hiervoor zijn in de loop der tijd verschillende methoden ontwikkeld. De Engelse zeeman Robert Knox beschrijft in 1681 in een van zijn reisverslagen hoe olifanten de veroordeelden doorboorden met hun slagtanden om ze vervolgens met hun slurf de ledematen uit te trekken. Een kleine twee eeuwen later is de Fransman Rousselet getuige van weer een andere methode. De veroordeelde knielt hierbij voor een soort hakblok waarop hij zijn hoofd legt. Dat hoofd wordt echter niet afgehakt door een beul maar geplet onder de poot van een speciaal daarvoor opgeleide olifant. Er bestond ook een variant waarbij de olifant eerst de ledematen van de veroordeelde brak om vervolgens op zijn borst te gaan staan. Om er zeker van te zijn dat deze zijn lesje zou leren, kon de straf eventueel worden verzwaard door de crimineel vóór zijn executie, aan de poot van de olifant gebonden, door de straten van het betreffende vorstendom te sleuren.

Er bestond in het oude India nog een andere relatie tussen olifanten en de doodstraf. In zijn beroemde werk Arthasastra beschrijft Kautilya - eerste minister van Keizer Chandragupta Maurya, in de derde eeuw voor Christus - het oprichten van reservaten voor wilde olifanten. Een ieder die binnen zo'n reservaat een olifant doodde kon rekenen op de doodstraf.




Deze executiemethode kreeg veelal het karakter van een publiek spektakel. Speciaal hiervoor werden zelfs extra grote olifanten gehouden. Sommige heersers gebruikte deze executiemethode ook om zichzelf te amuseren. Zo zou groot-moghul Jehangir vooral voor zijn eigen vermaak talloze criminelen hebben laten pletten. Ook de Marathas lieten zich niet onbetuigd. Met name Sardar Santaji Ghorpade zou een zwak hebben gehad voor deze methode van executie. Volgens de overlevering zag hij in de minste of geringste overtreding een excuus om zijn koninklijke olifant van stal te halen.

Executies door olifanten bleven tot in de 19e eeuw gemeengoed in India. Onder toenemende invloed van het Britse rijk is deze bijzondere samenwerking tussen mens en dier echter in de vergetelheid geraakt.

Zie het artikel op pagina 6 van India Nu 160 voor een analyse van de huidige discussies omtrent het gebruik en de afschaffing van de doodstraf in India.

xxx





terug
Dalits
HOME Landelijke India Werkgroep
tijdschrift INDIA NU
Landelijke India Werkgroep - 12 februari 2014